Welcome to Miami!

De eerste dagen zijn voorbij gevlogen! Tijd voor een reisverslag van onze dagen in Miami en The Florida Keys. Geschreven vanuit een vervallen wachtruimte op het vliegveld van Barcelona, in Venezuela welteverstaan.

Na een vlekkeloze vlucht van Keulen naar Miami werd meteen duidelijk dat we in het land zijn van de U, S of A. Kenmerkend is de grensbeambte waar werkelijk geen lachje vanaf kan. Snel richting taxi, die ons in no-time heeft achtergelaten op 263 Pennsylvania Avenue, het adres van onze Airbnb de komende dagen. Hier worden we ontvangen als ware backpackers. Zo worden op een kaartje alle straten gemarkeerd waar het voor ons te duur zal zijn en we krijgen voldoende input voor goedkope eetgelegenheden. Súper! Aldus Mel, de receptioniste. We besluiten om nog een kort ommetje te maken over de 'world famous' Ocean Drive, net om de hoek. Met name het zien en gezien worden is hier wel een ervaring. Gekke Amerikanen. Voor ons gevoel is het al diep in de nacht. We maken nog een pizzapunt soldaat en dan vlug het bed in. 

Met een kleine tik van het tijdverschil zijn we vroeg uit de veren voor een stevig ontbijt op de hoek van de straat. Helaas hebben we kort te maken met een tropische regenbui, maar de zonuren halen we nog wel in, zo blijkt later. 

Vanuit het thuisfront krijgen we inmiddels zuchtende en steunende signalen dat de temperatuur daar niet meer te harden is. Geloof ons, in Miami liegt het kwik er ook niet om... We besluiten een wandeling te maken langs het strand richting South Beach, kopen een parasol, tweepersoons handdoek en nemen een duik in de Atlantische Oceaan. We hebben immers vakantie! We sluiten de dag af met een koud biertje en een goeie lading aftersun. 

Op advies van Mel bezoeken we Wynwood vandaag. Een vervallen wijk van Miami waar de afgelopen jaren vele kunstenaars hun intrek hebben genomen. De wijk kenmerkt zich met gebouwen die door grafittiartiesten van een kunstwerk zijn voorzien. Hier hangt een bloedheet, maar relaxt sfeertje. Een gaaf straatbeeld en erg leuke restaurantjes! 

Op maandag gaat al vroeg de wekker. We hebben aardig wat miles met onze gehuurde cabrio in het verschiet. Vandaag rijden we over de bekende Highway 1 van Miami naar Key West. Deze 260km lange snelweg gaat over 42 eilanden die door 40 bruggen met elkaar zijn verbonden. Uiteraard stoppen we zo nu en dan op een van de eilanden:

Key Islamorada. Hier ligt Robbie's Marina. Een nogal toeristische plek aan het water, met winkeltjes en een haventje vol reusachtige tarponvissen. Vooral het voeren van deze vissen is een ware attractie. 

Bahia Honda Key. Hier stoppen we voor de dagelijkse uurtjes zon. Een parelwit strandje tussen Highway 1 en de inmiddels vervallen spoorbrug, die in 1935 werd verwoest door een orkaan. Hier komt de gekochte parasol goed van pas! Ook eronder is het bloody hot, maar hij waait op dit strandje tenminste niet ondersteboven.

No Name Key. Via Big Pine Key, waar zo'n 400 unieke hertjes hun onderkomen vinden (en wij er zowaar één van gespot hebben), kun je afslaan naar de No Name Key. Hier ontdekken we de gelijknamige No Name Pub, die volgehangen is met duizende dollarbiljetten van klanten. Uiteraard kunnen wij niet achterblijven! Gewapend met een stift en nietpistool, laten wij net als onze voorgangers van 3-op-reis een 'footprint' achter in dit bijzondere kroegje.

Uiteindelijk arriveren we in het meest zuidelijke plaatsje van de Verenigde Staten, Key West. Onze eindbestemming bereikt! 

Ons vlot geboekte onderkomen blijkt een heerlijk knus hotel, met diverse lodges en twee zwembaden. Als ware backpackers valt ons oog meteen op de wasmachine. In no-time hebben we onze bezwete kleding weer fris en rein voor het verdere vervolg van onze trip.

Na een verfrissende duik slenteren we richting Duval Street, de uitgaansstraat van Key West. Uiteraard gaan we in de tussentijd nog op de foto met 'the most southest point of America'. Overdag zal blijken dat we niet de enige zijn met dit idee. Moe en voldaan besluiten we de avond met een paar biertjes in Kevin's Bar. Een pub waar jong en vooral oud tot in de late uurtjes met de heupen zwiept. We kijken onze ogen uit! Uiteraard maken we het niet te laat. Morgen weer een lange weg terug richting het vliegveld.

De komende dagen reizen we richting Ecuador en de Galapagoseilanden in het bijzonder. 

We'll keep you in touch!

Groetjes,

Vero en Tho